maandag 15 maart 2021

Koffiepraat ONLINE via Zoom

Tijdens de pandemie zijn er verschillende activiteiten om contact met elkaar te houden. Een daarvan is 'koffiepraat'.
We hebben wekelijks contact met elkaar door een onderwerp te bespreken n.a.v. een artikel uit de krant, een periodiek etc. Met elkaar duiken we in een maatschappelijk en/of religieus actueel vraagstuk. De inleider draagt het stuk aan en stelt een beginvraag. Dan ontvouwt zich het gesprek….. Is het alleen een geanimeerd gesprek over ontwikkelingen die ons boeien of verontrusten? Of kunnen we proeven welke richting Christus ons in deze crisis  wijst?

Wanneer: maandagmorgen tussen 10.00 en 11.00 uur (strikt 60 minuten!)
Frequentie: eens per week
Hoe: via zoom
Werkwijze: Stuur een mail en u ontvangt de zoomlink. U kunt het artikel dan thuis vast op uw gemak lezen. Log om 9.50 uur in via Zoom en we kunnen op tijd met elkaar beginnen. Schenk uw kopje koffie vast in…..!
----------------------------------------------------------------
Op 15 maart a.s. bevinden we ons 2 dagen voor de landelijke verkiezingen. In Koffiepraat trachten we daarom met elkaar de stand van zaken in het land te peilen. We doen dat aan de hand van een prikkelend artikel van de hand van Mathieu Segers (hoogleraar eigentijdse Europese geschiedenis UvM) in de NRC van 6 maart j.l. 

'Er rot iets in Nederland' - schrijft Segers, die zich zorgen maakt om de toenemende tweedeling, en een pleidooi houdt om maatschappelijk meer nadruk te gaan leggen op verbinding, juist ook in de institutionele structuren....
'Intussen wordt de prijs voelbaar, in de vorm van de toenemende tweedeling in de samenleving. Tussen Nederlanders die bezitten en lenen en Nederlanders die moeten lenen zonder onderpand; tussen Nederlanders die via bijlessen kennis en diploma’s kopen en Nederlanders die steeds armzaliger onderwijs krijgen; tussen Nederlanders die hun droom leven op aftrekposten en Nederlanders die afhankelijk zijn van toeslagen; tussen directeuren-grootaandeelhouder en flexwerkers, tussen Nederlanders met een andere herkomst en Nederlandse Nederlanders, tussen interim-managers en arbeidsmigranten in slachthuizen en daklozenopvang.'

Welk appèl doet dit op ons, die van de kerk zijn, d.w.z. op ons mensen die leven in een Lichaam dat staat voor pure inclusiviteit, d.w.z. het Lichaam van Christus? Kunnen wij volstaan met vrome oproepen elkaar bij te staan en goed voor elkaar te zorgen, of is er maatschappelijk toch iets meer nodig....?